With gratitude to all those kind souls who were my nurturing, unforgettable and sincere companions on the road in this perpetual and memorable journey. Many thanks to all those who not only heard me, but also intently listened. Hopefully, from today until the day after forever, you will see every moment as an opportunity to start creating a better future together. From the same dark and forsaken alleys, from the same dead ends, behind the same walls where we have been awaiting change for centuries. Abandoning the same uncanny feelings of loneliness and fear, like the very first moment we learned how to walk. But this time, instead of forcing ourselves to do something, let us not repeat the same things that led us astray. Let’s find a way to grow, evolve, and become more aware instead of getting older every day.
با سپاس از همه عزیزانی که در پیچ و خم این سفر عاشقانه یاران راه ، همراهان خاطره ساز و همسفرانی صمیمی بودند. با تشکر از آنانی که من را فقط نشنیدند، بلکه گوش هم دادند. به امید اینکه از امروز تا آینده، هر روز را آغاز فرصتی بشماریم که در کنار هم آینده ای پویا بسازیم ، از همان کوچه خاکی، از همان کوچه بن بست که قرنها پشت دیوارش منتظریم، از همان حس غریب تنهایی و ترس، از همان لحظه های آغازین که راه رفتن رو آموختیم. اما این بار، به جای اینکه خودمان را وادار به کاری کنیم، بیاییم کارهایی را نکنیم که ما را به بیراهه برد . بیاییم راهی بیابیم که به جای هر روز پیرتر شدن، روز به روز رشد کنیم و آگاه تر شویم.
